Discovery Press Web Benelux

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Avonturier Ed Stafford laat zich afzetten op enkele van de meest extreme en verlaten plekken op aarde om te ervaren hoe het is om echt helemaal verloren te zijn. Van de Atacama-woestijn in Bolivia en de jungles van Panama tot gevaarlijke bergketens in Mongolië, Laos en Bulgarije. Zonder hulpmiddelen en zonder voedsel moet hij proberen de weg terug te vinden naar de bewoonde wereld. Hij geeft zichzelf daarvoor tien dagen, volgens experts het maximum dat iemand zonder water kan overleven. Maar zover wil Ed het natuurlijk niet laten komen. Met zijn survivalkennis probeert hij toch voedsel en water te vinden – hoe moeilijk dat in deze gebieden ook is. Ed reist volkomen alleen en heeft slechts zijn camera bij zich om zijn avontuur te filmen. Plus een satelliettelefoon om in geval van nood een reddingsteam te bellen. Maar de gebieden waar hij zich in begeeft zijn zo moeilijk begaanbaar dat het nog maar de vraag is of die op tijd kunnen komen als er echt iets mis gaat. Dit is duidelijk geen spelletje, maar serieuze survival. 

 

Ed begint zijn avontuur in een moerassig mangrovebos op Madagaskar. Hij wordt door een lokale visser afgezet langs de kant van een rivier, ver weg van de bewoonde wereld. De eerste paar hutjes liggen op veertig kilometer en Ed wil proberen die binnen tien dagen te bereiken. De rivier biedt geen drinkwater, want staat in verbinding met de zee en bevat daardoor zout water. Daarnaast zwemmen er ook krokodillen in die de reputatie hebben om mensen aan te vallen. Dat zijn niet de enige problemen in dit gebied, merkt Ed al gauw. Want bij vloed komt de rivier helemaal buiten zijn oevers te staan en legt hij in no-time het hele gebied blank. Ed moet zich haasten om een hoger gelegen gebied te bereiken voordat hij verdrinkt. Pas bij eb kan hij zijn tocht vervolgen. Zijn eerst prioriteit is het vinden van drinkwater. Dat is erg lastig, aangezien er dit jaar nog helemaal geen regen gevallen is. Hij redt zich door sappige wortels van bomen op te graven en op te eten en door te graven naar grondwater. Het zilte water is door het zand gefilterd van bacteriën, maar smaakt wel naar rotte planten. Maar als je op survivaltocht bent en de dood in de ogen staart, doe je daar natuurlijk niet al te moeilijk over.